بلاگ

معرفی کتاب

“القطره” کتابی است معروف در فضائل پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) و اهل بیت طاهرین او و همچنین ذریه پاک پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) و دوستان و شیعیان آل محمد (صلی الله علیه و آله وسلم) که مولف برای جمع آوری آن کتاب های خطی و چاپی زیادی را جستجو کرده است.
طریقه ی نگارش کتاب بسیار جالب است . بطوریکه با توجه به ایام ولادت و یا شهادت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) و اهل بیت طاهرینش می توان به بخش مربوطه هر امام مراجعه و از آن محظوظ شد.
مولف و رویای مهم او بعد از تالیف کتاب :
آقای حاج سید علی مستنبط فرزند مولف : پدر عظیم الشان من که خدا بر درجاتش بیفزاید بعد از تالیف جزء اول این کتاب در عالم رویا دید که از دنیا رفته و سر او بر زانوی مادرش فاطمه (علیهاالسلام) است. از داشتن این موقعیت که دلالت بر بلندب مقام و عظمت شأن او داشت تعجب کرده و از خود سوال می کند ، چگونه به این مقام رسیده ای؟ و تا این سوال به فکرش خطور می کند سرور زنان عالم حضرت فاطمه س به او الهام نمودند که ” هذا جزاء من الّف کتاب “القطره”.”
این پاداش کسی است که کتاب القطره را جمع آوری نموده است

عناوين اصلي كتاب شامل:
[مقدمه تحقيق]؛ [مقدمه مؤلف]؛ (باب 1) (روايات در باره نگهدارى سرّ آل محمّد عليهم السلام از نااهلش) (و اينكه نبايد اشاعه يابد و بگوش ديگران برسد)؛ (باب 2) (رواياتى كه در تفسير آيه شريفه وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعاً وَ لا تَفَرَّقُوا) (رسيده است).؛ (باب 3) (آنچه در امامت و وصيّت رسيده است) (و آنكه اين دو از خدا است و باختيار او است و امانتى است) (كه هر امام بايد بامام بعد از خودش آن را بسپارد)؛ باب 4 (رواياتى كه مى گويند امامان دوازده نفرند و از طرف خدا برگزيده شده اند)؛ (باب- 5) (رواياتى كه در باره مدّعى امامت و كسى كه گمان ميكند امام است) (و در حقيقت امام نيست رسيده است) (و روايات در اينكه هر پرچمى كه پيش از قيام حضرت قائم) (بر افراشته شود پرچمدارش طاغوت است)؛ (باب- 6) (حديث هائى كه از طريق سنّيان روايت شده است) «1»؛ (باب- 7) (روايات در باره كسى كه در يكى از امامان شكّ كند و يا شبى بر او) (بگذرد كه در آن شب امام خودش را نشناسد و يا آنكه دينى) (را براى خدا بپذيرد بدون آنكه امامى از طرف خدا داشته باشد)؛ (باب- 8) (رواياتى كه ميگويند: خداوند زمين را بدون حجّت نميگذارد)؛ (باب- 9) (رواياتى كه ميگويد: اگر بر روى زمين بيش از دو نفر نمانده) (باشد يكى از آن دو حجّت خواهد بود)؛ (باب 10) (آنچه در باره غايب شدن امام منتظر امام دوازدهم رسيده است و اينكه مولاى ما) (امير المؤمنين و امامان بعد از او عليهم السّلام بياد آن حضرت بوده اند و مردم را) (بغايب شدن آن حضرت هشدار داده اند)؛ (باب- 11) (رواياتى كه شيعه را دستور ميدهد كه بردبار و خود دار باشد و بانتظار) (فرج باشد و نسبت بامر خداوند و تدبير او شتابزدگى نكند)؛ باب 12 (آنچه بشيعه ميرسد از آزمايش و پراكندگى و اختلاف در) (زمان غيبت تا آنجا كه كسى حقيقتا باقى نمى ماند بجز همان) (اندكى كه امامان توصيفشان فرموده اند)؛ باب 13 (رواياتى كه در صفت و رفتار و كار آن حضرت رسيده است) (و آنچه از قرآن در باره آن حضرت نازل شده است)؛ (باب- 14) (رواياتى كه نشانه هاى پيش از قيام قائم را بيان ميكند) (و دلالت بر آن دارد كه ظهور آن حضرت همان طور كه) (ائمّه عليهم السّلام خبر داده اند پس از آنها خواهد شد)؛ (باب- 15) (رواياتى كه در باره سختى و ناراحتى كه پيش از ظهور) (صاحب حقّ پيش خواهد آمد رسيده است)؛ (باب- 16) (رواياتى كه از تعيين وقت و نام بردن حضرت صاحب الامر جلوگيرى كرده است)؛ (باب- 17) (رواياتى در باره آنچه قائم عليه السّلام از نادانى مردم مى بيند و آنچه پيش) (از قيامش از خانواده خودش ميبيند)؛ (باب- 18) (رواياتى كه در باره سفيانى رسيده و اينكه او از حتميّات است و پيش از قيام قائم است)؛ باب 19 (آنچه در باره پرچم رسول خدا رسيده است و اينكه آن پرچم را پس) (از روز جمل كسى بجز امام قائم نخواهد افراشت)؛ (باب- 20) (آنچه در باره سپاه خشم كه اصحاب قائم عليه السّلام اند و شماره شان) (و صفتشان و آنچه بآن گرفتار ميشوند رسيده است)؛ (باب- 21) (رواياتى كه احوال شيعه را بهنگام خروج قائم عليه السّلام) (و پيش از آن و بعد از آن بيان ميكند)؛ (باب- 22) آنچه روايت شده در باره اينكه قائم عليه السّلام دعوت تازه اى را از سر ميگيرد و اينكه اسلام غريبانه آغاز شد و سر انجام همچون آغازش غريب خواهد شد.؛ (باب- 23) (آنچه در باره سنّ امام قائم عليه السّلام رسيده است و روايتى كه راجع) (است بزمان امامت او)؛ (باب- 24) (در باره اسماعيل بن ابى عبد اللَّه عليه السّلام و دلالت) (بر برادرش موسى بن جعفر عليهما السلام)؛ (باب- 25) (آنچه رسيده در باره اينكه كسى كه امام خودش را بشناسد) (زيانى برايش نيست كه اين امر زود بشود يا دير)؛ (باب- 26) (آنچه روايت شده در مدّت حكومت قائم عليه السّلام پس از قيامش

تُحَفُ العُقول فیما جاءَ مِنَ الحِکَمِ ‌وَ الْمَواعظ مِنْ آل‌ِ الرّسول کتابی حدیثی نوشته ابن شُعبه حَرّانی محدث شیعی قرن ۴ ق است. هدف نویسنده این کتاب جمع‌آوری بخشی از احادیث اهل بیت(ع) و پیامبران الهی با محوریت مواعظ و حکمت‌ و اندرزهاست.

مؤلف به سخنان پیامبر (ص) و نیز هر یک از امامان شیعه فصلی را اختصاص داده و احادیث نقل شده از ایشان را در همان بخش آورده است. مواعظی از پیامبران گذشته نیز در فصل‌های پایانی کتاب نقل شده است.

در متن کتاب معمولا ابتدا احادیث طولانی‌تر ذکر شده و پایان هر بخش به احادیث کوتاه اختصاص یافته است. مؤلف برای این که کتاب حجیم نشود از ذکر سند روایات خودداری کرده است.

ترجمه‌های فارسی‌ متعدد این کتاب نشان‌دهنده جایگاه آن در بین شیعیان است. کتاب بارها به همراه ترجمه فارسی آن و توسط ناشران مختلف منتشر شده است.

زندگی برزخی و ارتباط با برزخ نشینان

در روزگار ما این تفکر که «مرگ پایان زندگی است»، به فراموش خانه تاریخ سپرده شده است و کیست که به زندگی پس از مرگ اعتقاد قلبی نداشته باشد؟ – گرچه به ظاهر آن را انکار کند – و البتّه علوم مختلف در عرصه ارتباط با برزخ نشینان در جوامع بشری، گواه بر این حقیقت است.
ارتباط و مصاحبت بابرزخ نشینان،دارای زوایای مختلفی است که مهم‌ترین آنهاعبارتند از:
الف) ارتباط با اهل برزخ (مردگان) از طریق رؤیا.
ب) ارتباط با برزخ نشینان از راه قدم نهادن به عالم برزخ و به مهمانی آنها رفتن.
ج) ارتباط با آنها از راه آنچه به عنوان «عود ارواح» در میان اهالی آنان رایج است.
د) ارتباط با برزخ نشینان از طریق انجام کارهای خیر به نیّت آنان.
در این کتاب، جلوه های مختلف ارتباط با برزخ نشینان را ملاحظه می فرمایید